مجله میترا

این سزارین‌ها که در بیمارستان‌های خصوصی انجام می‌شوند، شاید یک تاریخ تولد سرراست را در شناسنامه‌ی کودک ثبت کنند، اما به گفته‌ی پزشکان و کارشناسان مطمئنا عواقب و عوارضی برای او دارند. هفته‌های آخر بارداری برای رشد جنین شما بسیار مهم است. تا سال‌ها پیش تصور بر این بود که نوزاد‌هایی که در هفته‌های 37 یا 38 بارداری متولد می‌شوند مشکلی ندارند، اما طی ده سال گذشته، کارشناسان دریافته‌اند این طور نیست. نوزاد‌هایی که حتی فقط دو هفته زودتر از موعد به دنیا می‌آیند، بیشتر در معرض مشکلاتی در سلامتی خود هستند.

اندام‌های مهم جنین، مانند مغز و ریه‌ها، در هفته‌های سی و هفتم و سی و هشتم هنوز در حال رشد و تکامل هستند. ضمنا بدن جنین طی این مدت چربی ذخیره می‌کند که به او کمک خواهد کرد دمای بدنش را در سطح سالمی نگه دارد. همچنین مادرانی که نوزادشان دست کم در هفته‌ی سی و نهم متولد می‌شود کمتر احتمال دارد دچار افسردگی پس از زایمان شوند که علت آن می‌تواند این باشد که نوزادشان به نسبت به نوزاد‌هایی که زودتر به دنیا می‌آیند، احتمالا دچار مشکلات نیست.

بچه‌هایی که زودتر از 39 هفته متولد می‌شوند بیشتر ممکن است دچار عوارضی شوند که نیاز به مراقبت‌های ویژه دارد. شایع‌ترین نوع یرقان در نوزادان زودرس، یرقان فیزیولوژیک است. در این عارضه، کبد نمی‌تواند بیلی روبین خون را دفع کند. بیلی روبین طی تجزیه‌ی نرمال گلبول‌های قرمز خون تولید می‌شود. در نتیجه، بیلی روبین در خون تجمع کرده و در بافت‌ها منتشر می‌شود. بیلی روبین، زرد رنگ است و به همین دلیل، پوست نوزاد زردرنگ می‌شود. یرقان معمولا مشکلی جدی نیست، اما اگر سطح بیلی روبین خیلی بالا برود می‌تواند سبب مسمومیت بیلی روبین شود.

این ماده می‌تواند در مغز تجمع یافته و سبب آسیب مغزی شود. کلیه‌های نوزاد معمولا فورا بعد از تولد کامل می‌شوند، اما طی چهار تا پنج روز اول زندگی نوزاد، ممکن است مشکلاتی در تعدیل مایعات بدن، املاح و ضایعات روی بدهد. نوزادانی که قبل از هفته‌ی بیست و هشتم بارداری متولد می‌شوند، بسیار در معرض مشکلات کلیوی هستند. طی این دوره، کلیه‌های نوزاد ممکن است به سختی بتوانند ضایعات خون را فیلتر کنند، بدون دفع مایعات زیاد از ضایعات رها شوند و به سختی ادرار تولید کنند.

یک نوزاد نارس تقریبا در هر قسمت از بدن خود می‌تواند دچار عفونت شود. نوزاد در هر مرحله‌ای می‌تواند عفونت بگیرد، از داخل رحم گرفته تا در زمان تولد از طریق سیستم تناسلی و بعد از تولد که شامل روز‌ها و هفته‌های ماندن در NICU می‌شود. مشکلات تنفسی در نوزادان نارس به دلیل وجود یک التهاب در سیستم تنفسی روی می‌دهد. ریه‌های ناکامل در نوزادان نارس، اغلب کمبود سورفاکتانت دارد. این ماده، مایعی است که درون ریه‌ها را پوشش داده و به باز نگه داشتن آن‌ها کمک می‌کند.

ریه‌های یک نوزاد نارس، بدون سورفاکتانت نمی‌تواند به طور نرمال منقبض و منبسط شود. در نتیجه خطر سندرم دیسترس تنفسی (زجر تنفسی در نوزادان) افزایش می‌یابد. شایع‌ترین عارضه‌ای که نوزادان نارس دچارش می‌شوند، باز ماندن کانال شریانی (PDA) است. باز ماندن کانال شریانی به حفره‌ی میان دو شریان اصلی قلب گفته می‌شود. در نوزادان نارس، این حفره ممکن است به جای اینکه به محض تولد بسته شود، همچنان باز بماند. اگر چنین اتفاقی بیفتد، خون اضافی به ریه‌ها پمپاژ شده، ریه‌ها آب آورده و نارسایی قلبی ایجاد خواهد شد.

مشکلات مغزی نیز می‌تواند از تبعات تولد زودتر از موعد باشد. برخی از نوزادان نارس ممکن است دچار هموراژ درون ونتریکولار شوند که خونریزی در مغز است. خونریزی خفیف معمولا آسیب دائمی به مغز نمی‌زند، اما خونریزی شدید ممکن است منجر به آسیب دائمی شده و مایعات در مغز تجمع کنند. خونریزی شدید می‌تواند بر عملکرد ادراکی و حرکتی کودک اثر بگذارد. برخی از عوارض زایمان زودهنگام، کوتاه مدت بوده و در عرض مدت مشخص و کوتاهی برطرف می‌شود. اما عوارض بلند مدت، دائمی‌اند.

فلج مغزی یک اختلال حرکتی دائمی و پیشرونده است که با تاثیر گذاشتن بر مغز و اعصاب، باعث ایجاد ناتوانی فیزیکی در فرد می‌شود. فلج مغزی به علت یک عفونت، جریان خون نامناسب و یا آسیب مغزی طی بارداری یا بعد از تولد به وجود می‌آید. نوزادان نارس در معرض رتینوپاتی هستند. در این عارضه، رگ‌های خونی در پشت چشم، متورم می‌شوند. رتینوپاتی در اثر عدم تکامل طبیعی عروق خونی شبکیه و در شرایطی که اکسیژن کافی به شبکیه نمی‌رسد، روی داده و احتمال نابینایی را افزایش می‌دهد.

برخی از نوزادان نارس دچار مشکلات شنوایی می‌شوند. از دست دادن شنوایی گاهی می‌تواند کلی باشد و سبب ناشنوایی شود. خیلی وقت‌ها، علت دقیق ِ از دست دادن شنوایی در نوزادان نارس، ناشناخته است. مشکلات دندانی در سال‌های بعدی زندگی ِ نوزادان نارس بروز می‌کنند. این عوارض شامل بد رنگی دندان‌ها، تاخیر در رشد دندان یا تراز نبودن آرواره‌ها می‌شود. نوزادان نارس در معرض ناتوانایی‌های بلند مدت هستند که می‌تواند هوشی، تکاملی و یا هر دو باشد.

این بچه‌ها ممکن است نسبت به بچه‌های دیگر، با سرعت کمتری رشد کنند. نوزادان نارس خیلی بیشتر در معرض مشکلات مزمن سلامتی هستند. این بچه‌ها مستعد ابتلا به عفونت‌اند و ممکن است از مشکلاتی مانند آسم یا مشکل در تغذیه رنج ببرند. ضمنا، ریسک سندرم مرگ ناگهانی نوزاد در میان نوزادان نارس بیشتر است. دهانه رحم برای آمده شدن جهت زایمان، نرم و نازک می‌شود.

با این اتفاق، دهانه رحم بازتر و شُل‌تر می‌شود. اما اگر دهانه رحم‌تان حتی در هفته‌ی سی و نهم بارداری نیز تغییر نکند، شما نباید بدون دلیل پزشکی زایمان کنید. حتی زمانی که دهانه رحم‌تان، علائم آمادگی برای زایمان را نشان می‌دهد، دلایلی وجود دارد که باید اجازه دهید وضع حمل‌تان خودش روی بدهد.